مدیریت ناهنجاریهای کودکان و نوجوانان
گاه، والدین یا حتی اطرافیان دور و نزدیک کودک، در برچسبزدن به کودکان، بسیار ماهرند. آنان ابراز میکنند نگران سلامت روحی و جسمی کودکاناند؛ اما با رفتارهای ناشیانه و خارج از آگاهیشان باعث میشوند بیماریهای آشکار و یا نهان در کودکان ایجاد شود.
آرامش طوفانها، شامل سلسله مباحث مهارتهای مدیریت ناهنجاریهای کودکان و نوجوانان در بستر خانواده، حاصل کارگاههای تربیت فرزند سیدعلیرضا تراشیون است. مخاطب این کتاب کسانی هستند که بهنحوی با کودکان در ارتباطاند: پدربزرگها، مادربزرگها، والدین، خالهها، عموها و مربیان.
ما در رویارویی با کودکان نیازمند تشخیص رفتارهای غیرطبیعیشان هستیم تا برچسب بیشفعالی یا اختلال روانی بر آنها نزنیم و اگر دچار بیشفعالی هستند، بدانیم دقیقاً با آنها چگونه باید رفتار کنیم. همچنین بدانیم همۀ کودکان در نظمخواهی و نظمطلبی یکسان نیستند. عوامل تنبلی را نیز در آنها بهدرستی تشخیص دهیم و درصدد برطرفکردن آن، بهصورت منطقی و آگاهانه باشیم.
همۀ ما آدمبزرگها از ضعف اراده، وجود اضطراب، تاریکی ترس، لجبازی و بدخوابی در کودکان ترسان هستیم. همۀ ما آدمبزرگها میخواهیم فرزندانمان بدون عیب باشند و اتوکشیدۀ روحی؛ ولی مگر میشود؟ مگر خود ما آدمبزرگها آن زمان که کوچک بودیم، بدون عیب بودیم؟
اگر تصمیم گرفتهاید کمالنگری دربارۀ کودکان را کنار بگذارید و از غبار طوفانها خسته شدهاید، با خواندن این کتاب، هم برای خودتان و هم برای کودکانتان دمی آرامش بطلبید.
درباره کتاب آرامش طوفان ها
کتاب آرامش طوفان ها در فصل ۱ دربارهٔ رفتارهای غیرطبیعی کودکان سخته گفته و آنها را برشمرده است. فصل ۲ به بیشفعالی یا نارسایی توجه (ADHD) پرداخته و فصل ۳ نیز درمورد بینظمی و شلختگی است. فصل ۴ به موضوع ضعف در اراده و فصل ۵ به موضوع اضطراب پرداخته است.
ترس، لجبازی و بدخوابی از دیگر موضوعات کتاب حاضر هستند.
این کتاب به ما میگوید که اختلالات رفتاری، نشانه و علامت کمکخواستن کودکان هستند.
یکی از آفتهای بسیار آسیبزای تربیتی در مواجهه با این کودکان، زدن برچسب «بیشفعال» یا الفاظی دیگر به آنان در میان حرفهای والدین و اطرافیان و مربیان و حتی همکلاسان است. خیلی باید مراقب بود که به بچهها برچسب زده نشود. حساسیت این موضوع در بچههای بیشفعال بیشتر است. خیلی از اوقات، برچسب زدن به کودک باعث تحقیر او میشود و اگر طفل مکرر تحقیر شود، در مقابل زشتیها حیایش را از دست میدهد. از همین رو، یکی از راههای درمان بیشفعالی القای انرژی مثبت به فرد مبتلا و دفع انرژی منفی از اوست.
رفتارهای والدین و برادر و خواهر و اطرافیان با کودک بیشفعال باید با آرامش کامل همراه باشد. والدین باید دقت کنند این آرامش رفتاری همان مواجهه صحیحی است که ممکن است کودک بیشفعال را در مقابل تکانههای رفتاری حفظ کند. معمولاً بهعلت رفتار ناصحیح اطرافیان با کودک بیشفعال، مشکل او تشدید میشود. از همین رو، توصیه میشود با وجود تمام دشواریهای برخورد با این افراد، در هنگام کنترل رفتارهای آنان، آرامشتان را حفظ کنید.
اصلِ مدیریتِ این اختلال به اراده و توان همراهی کردن مادر بازمیگردد. شفقت، نوازش، بوسیدنهای مکرر و بازی با کودک (بدون پند و نصیحت و ایرادگیری و آموزش) در ایجاد امنیت روانی برای او بسیار مؤثر است. مادر باید محیطی امن و ایمن و متناسب با احوال فرزند بیشفعالش فراهم کند. تمام عوامل احتمال خطر، بهخصوص پریز برق، باید تغییر یابند و به وضعیت ایمن برسند.
گفتنی است آمادگی روانشناختی مادر به همراهی پدر و اطرافیان نیز بستگی دارد. آنان باید بهجای اعتراض و ایرادگیری، با همدلی با مادر و کمک به او، این فرصت را به مادر بدهند که با افزایش آرامش خود و کودکش، بیشفعالی او را بیشتر و بهتر کنترل کند.
اطلاعات فیپا، اطلاعات ناشر