قرار بود مهمان باشد، اما آمد و صاحبِخانه شد. به این هم اکتفا نکرد و صاحبِ دل، وقت، فرهنگ، باور و هنجارهایمان شد. مربوط و نامربوطݣ، یکبند برایمان حرف میزند. گوش شنوا که ندارد هیچ، تازه گوشها، چشمها و دلهای ما را هم به سمت خویش اسیر کرده است.
باید اعتراف کــــرد که جذاب اســـت آن هم از نوع شدیدش و فــــــایــدههای زیـــــــادی بــــرای اهلـــــش دارد؛ بــرای کســـــانی که مثــــــل استادِ سیرک، شیرها را رام خود میکنند تا طعمۀ آنها نشوند.
امروز تلویزیون قبلۀ خانههای ماست. به سمتش مینشینیم، میخوابیم، غذا میخوریم، نماز میخوانیم و چیدمان خانه را تنظــــــیم مـــیکنیم. بهترین نقطۀ خــــانه را در اختــــیار دارد، احتـــــرامش بر همه واجب است و بــالانــشین خانههایمان شده است.
پس ما پدر و مادرها نيازمند تمرين و كسب سواد رسانهای و آموزش مهارتهای مديريت رسانهها اعم از تلويزيون، راديو، ماهواره، تلفن همراه و انواع بازیهای رايانهای هستیم تا بتوانیم آنها را به فرزندانمان آموزش دهيم.