وابستگی والدین به فرزندان قبل از ازدواج، توجیه‌‌شدنی و کاملاً طبیعی به نظر می‌رسد؛ اما همین وابستگی اگر به‌صورت کنترل‌شده نباشد، پس از ازدواج، هم برای فرزندان و هم برای والدین تنش‌هایی ایجاد می‌کند. گاه این تنش‌ها به زمین‌لرزه‌هایی چندریشتری تبدیل می‌شود و تا مدت‌ها پس‌لرزه‌هایش ادامه می‌یابد. این وابستگی به‌خصوص بین مادر و پسر وضوح بیشتری دارد و اولین آسیب آن پس از ازدواج، دامن‌گیر عضو جدید خانواده، یعنی عروس می‌شود.
واقعیت این است که این وابستگی باعث ایجاد حسادت و دخالت در زندگی جدید فرزندان و نیز مشکلات عقیدتی و رفتارهای غیراخلاقی والدین می‌شود. در کتاب عروس‌کشون علل کدورت‌ها و اختلاف‌های بین مادرشوهر و عروس بررسی می‌شود. نویسنده در این کتاب با دادن راهکارهایی عملی به والدین، به‌ویژه به مادرشوهرها کمک می‌کند ضمن احترام به حریم خصوصی فرزندانشان، تجربیات و تذکرات لازم را با هوشیاری و آگاهی در اختیار آنان قرار دهند.

رابطۀ عروس و مادرشوهر، همیشۀ تاریخ و در همه جای این کرۀ خاکی، حرف و حدیث فراوان داشته است و چه ضرب‌المثل‌هایی که در این رابطه نساخته‌اند: «دعوای عروس و مادرشوهر را در آسمان‌ها نوشته‌اند.»، «زبان فلانی مثل زبان مادرشوهر است.» و... گاهی نیز نگرانی‌هایی از زبان عروس‌ها شنیده می‌شود: «از بس می‌گویند زبان مادرشوهر نیش دارد و مثل کاکتوس است، تردید دارم خواستگاری را بپذیرم. همیشه تصور می‌کنم بعد از ازدواج، به‌علت دخالت‌ها و زخم‌زبان‌های مادرشوهر و خواهرشوهرم،کارمان به طلاق کشیده می‌شود.» کتاب «مادرشوهرت را بکش»، پاسخی به سؤالات انباشته در ذهن و نگرانی‌های نهفته در دل شماست: چگونه بفهمیم خواستگارمان «بچه‌ننه» است یا نه؟ چرا بندناف عاطفی شوهران بچه‌ننه قطع نشده است؟ علل اختلافــــــــــــــــــــــات بین عــــــــــــــــــــــــروس و مادرشــــــــــــــــــــــوهر و راهکار حــــــــــــل آن‌ها چیست؟

بخشی از کتاب عروس کشون

پرسش: عروسم از پسرم می‌خواهد در منزل کار کند. این کار خودخواهی نیست؟ او که بیرون کار می‌کند؟

پاسخ: شما همچون هر خانمی می‌دانید که کارهای منزل، جزئی و کم‌حجم می‌نماید؛ در حالی که خیلی سنگین و زیاد است. حتماً می‌توانید حال و روز عروستان در منزل را بفهمید. وقتی مردی کارهای منزل را بسیار ناچیز و جزئی می‌داند یا شستن ظرف‌ها، جاروکردن، شستن حمام و توالت و تعویض پوشک کودک را به‌طور کل برخلاف طبع و شأن مردانه‌اش می‌شمارد، خواسته یا ناخواسته، نگاهی تحقیرآمیز به همسرش کرده ‌است. این فشار وقتی کمرشکن می‌شود که زن، شاغل باشد و مرد انتظار داشته باشد زن علاوه بر شغلش، تمام کارهای منزل را به‌تنهایی انجام دهد. شستن توالت و تعویض پوشک کودک، کار اختصاصی زن نیست. بله، ممکن است مردی خود را هم‌تراز و هم‌شأن همسرش بداند و درعین‌حال بگوید با وجود کارهای بیرون وقت نمی‌کند به همسرش کمک کند. خب، این حرف دیگری است و نگاه تحقیرآمیز به زن نیست.

 کسی که در نظرش کار منزل خیلی زیاد نیست و شأن خودش را بالاتر از آن کارها می‌داند، درواقع، مقام و ارج خودش را بالاتر از همسرش می‌داند. بی‌تردید، همسر او حس خوبی به شوهر خودشیفته و خودخواهَش نخواهد داشت. خانواده‌درمانگر مشهور، جان گاتمن، می‌گوید در مصاحبه‌هایم مردان جوانی می‌گفتند عمراً در کار منزل شرکت کنند. آن‌ها کار منزل را ویژة زن می‌دانستند و شأن خود را بالاتر. بعد از مدتی، آن‌ها از سردی روابط زناشویی شکوه می‌کردند. یکی از علل اصلی این بود که کارهای خانه را جزئی و خارج از شأن مردانة خود می‌دانستند. این از نظر زن، یعنی اینکه مردان به شریک جنسی خود نگاه توهین‌آمیز داشتند. طبیعی است همسر چنین مردی، حس انسجام نخواهد داشت و بال او با زخم عاطفی خواهد شکست و نخواهد توانست هم‌پرواز شوهرش شود. از نظر روان‌شناختی، مردها کلی‌نگر‌ هستند. آن‌ها معمولاً تصور می‌کنند خانه‌داری و فرزندپروری کار سختی نیست.

اگر مادرشوهری بخواهد به‌ گرمیِ زندگی زناشویی پسرش کمک کند، باید به او آموزش عملی دهد تا کارهای زیاد خانه را لمس کند و آن‌ها را جزئی نشمارد و با بالاتردانستن شأن خود از زنش، عمداً یا سهواً، نگاه توهین‌آمیز به همسرش نداشته باشد. مادری که کار منزل را اختصاصی زن می‌داند و مانع می‌شود پسرش کار در منزل را تجربه کند و خودش حاضر است به‌جای او کار کند، درواقع، به نگاه توهین‌آمیز به زن و کارهایش در منزل کمک می‌کند. پس نباید دوستی خاله‌خرسه داشت. باید گاهی تشویق کنی پسرت برخی کارهای منزل را تجربه کند و نگاه انسانی به همسرش داشته باشد. نگاه توهین‌آمیز پسرت به عروست مساوی است با سردی در تعامل و خلوت زناشویی آن‌ها. این زندگی، جای امن و آرامی برای آن‌ها و نوه‌هایت نخواهد بود.