نماز و نیایش، دو بال مرغ دل برای پرواز تا آشیانهی تقرب است. نماز، راه وصال است و نیایش، زبان وصل. آنان که دل به نماز بستهاند و پیوسته سرود نیایش را زمزمه میکنند، حقیقت هستی را دریافتهاند. بینمازی، بیگانگی از حقیقت و محبت است و لب فروبستن از نجوا با خدای مهربان، محرومیت از شیرینترین تجربهایمعنوی است.