خطبهٔ غَرّاء خطبه‌ای است که امام علی (ع) در آن از دنیا و آخرت سخن گفته و مردم را به تقوا سفارش کرده است. اهمیت و جایگاه این خطبه به قدری است که اکنون و پس از حدود ۱۴۰۰ سال که از بیان آن می‌گذرد، بارها به زبان‌های مختلف مورد تحقیق، تفسیر و بررسی قرار گرفته و به‌عنوان موضوع چندین گزارش، مقاله و پایان‌نامه نیز انتخاب شده است. امام علی (ع) این خطبه را با ستایش پروردگار و شهادت به نبوت حضرت محمد (ص) آغاز می‌کند و کلام خود را با سفارش به تقوا، یادآوری نعمت‌هایی که خدا به بندگان اعطا کرده، محل آزمایش بودن دنیا، یادآوری مرگ و عالم قبر و قیامت و نابودشدن جسم انسان و خوراک خزندگان شدن آن ادامه می‌دهد. امام علی (ع) به همین مناسبت از آفرینش انسان از زمانی که نطفه‌ای بیش نبود تا زمان مرگ با تعابیری در اوج بلاغت سخن می‌گوید و انسان را از ایستادن در مقابل پروردگار بر حذر می‌دارد. او در ادامهٔ خطبه با ذکر مشقت‌های جان‌دادن و جدایی از نزدیکان و سختی‌های دوزخ و جهان پس از مرگ، انسان را به پناه‌بردن به خدا دعوت کرده است. کتاب اینجا آخر دنیاست خطبهٔ بدیع و اخلاقی «غراء» را به‌شکلی تازه تشریح و بازگویی کرده است.
اینجا آخر دنیاست
شرحی نوین بر خطبه ی بدیع و اخلاقی غراء
