خط‌مشی‌پژوهی اصطلاحی مهم است که ضرورت پژوهش درباره خط‌مشی را در کانون توجه قرار می‌دهد. پژوهش در همه مراحل خط‌مشی؛ از احساس و شناسایی مشکل گرفته تا تدوین و تعریف مسأله، اولویت‌بندی و دستورگذاری، شکل‌دهی و طراحی، مشروعیت‌بخشی و تصویب، کاربست و اجرا، ارزشیابی و سنجش تاثیر، و خاتمه‌بخشی و درس‌آموزی از آن.
رصد منافع ملی از طریق پژوهش درباره خط مشی عمومی
خط‌مشی مهم است؛ زیرا سرنوشت‌ساز است؛ زیرا با سرنوشت انسان‌ها و جوامع سروکار دارد و واقعیت‌های در حال تکوین را شکل می‌دهد، تغییر می‌دهد و حتی متحول می‌‌سازد. خط‌مشی‌پژوهی اصطلاحی مهم است که ضرورت پژوهش درباره خط‌مشی را در کانون توجه قرار می‌دهد. پژوهش در همه مراحل خط‌مشی؛ از احساس و شناسایی مشکل گرفته تا تدوین و تعریف مسأله، اولویت‌بندی و دستورگذاری، شکل‌دهی و طراحی، مشروعیت‌بخشی و تصویب، کاربست و اجرا، ارزشیابی و سنجش تاثیر، و خاتمه‌بخشی و درس‌آموزی از آن.
خط‌مشی خوب را می‌توان خط‌مشی اثرگذار، نافذ، به‌موقع، مرتبط و در راستای منافع عمومی دانست، در حالی که خط‌مشی بد، خط‌مشی کم‌اثر یا کم‌بازده یا دیرهنگام است. خط‌مشی زشت،خط‌مشی بی‌ربط، منحرف، بدفرجام و برخلاف منافع عمومی است. به‌طور کلی خط‌مشی زشت را تباه‌خط‌مشی یا خط‌مشی کاذب می‌نامند.
مصیبت سیستم‌های خط‌مشی‌گذاری در کشورهای عقب‌مانده، وجود خط‌مشی‌های بد نیست؛ بلکه پایبندی افراطی و ایدئولوژیک به خط‌مشی‌های زشت یا تباه‌خط‌مشی‌هاست. پایبندی به خط‌مشی‌هایی که واضح نیست با چه هدفی، برای کدام جامعۀ هدف، با چه مصلحتی صورت‌بندی می‌گردند و به نفع چه‌افرادی طراحی می‌شوند و به تصویب می‌رسند و به اجرا درمی‌آیند. بدتر از همه آنکه هنگام ارزشیابی نیز چاپلوسانه، به‌دروغ، با سوگیری و غرض‌ورزی، «خط‌مشی برتر» نام می‌گیرند. گویا برخی از این ارزشیابی‌ها، دانش اداره و منطق خط‌مشی‌گذاری را به سخره گرفته‌اند.
شایسته است که مباحث این فصل، در امتداد پاسخ به این پرسش‌ها ادامه یابد:
اطلاعات فیپا، اطلاعات ناشر
