کودکی دنیای شیرین ناتمامی است که در تمام عمر، خاطره‌هایش در کوله‌بار یاد آدمی باقی می‌ماند. این خاطره‌ها هر کدامشان رنگی دارند و گوشه‌ای از تابلوی ذهن آدمیزاد را رنگ‌آمیزی می‌کنند. عوامل متعددی در شکل‌گیری این خاطره‌ها، چه تلخ و چه شیرین، مؤثرند. والدین و مربیان باید به‌عنوان کسانی که نقشی اساسی در تربیت کودکان دارند به آن عوامل واقف باشند. یکی از این عوامل، ارتباط با کودکان ازطریق بازی است که به شناخت اصول ارتباطی با کودکان خردسال نیازمند است.

کشف دنیای کودکی (دنیای شیرین ناتمام قدیم) عنوان کتابی است که مخاطب ویژۀ آن والدین و مربیان هستند. ازجمله موضوعاتی که در این کتاب به آن‌ها اشاره شده، عبارت است از: شناخت و درک صحیح توانایی‌های کودکان، تعامل و ارتباط صحیح با کودکان، همکاری و مشارکت با کودکان، نحوۀ ارتباط‌گیری با کودکان ازطریق بازی و ارتباط با کودکان در محیط‌های اجتماعی.

بخشی از کتاب کشف دنیای کودکی

محیط زندگی خردسالان محل رشد و شکوفایی آن‌هاست؛ بر این اساس، برای همکاری با اعضای آن از خود اشتیاق زیادی نشان می‌دهند و تمام توان خود را برای درک اجزای آن، مانند زمان و مکان، قوانین فیزیکی، مفاهیم زیباشناختی و وابستگی‌های عاطفی به کار می‌گیرند. پس، غنی‌ساختن دنیای خردسالان از یک سو به موقعیت‌هایی که والدین برای آنان ایجاد می‌کنند، بستگی دارد و از سوی دیگر به تلاش خودشان برای کشف روابط بین اشیا و پدیده‌ها. برای مثال، برخی از کودکان پُرسروصدا و بعضی دیگر آرام هستند. این حالت‌ها مستقیماً به محیطی بستگی دارند که کودکان در آن زندگی می‌کنند. معمولاً این سروصداها با فعالیت‌های پُرتحرکی همراه هستند؛ به‌گونه‌ای که کنترل و تعیین نتایج آن‌ها از عهدة کودکان خارج است. این سروصداها بر کودکان فشار عصبی وارد می‌کنند و تعادل آنان را بر هم می‌زنند. به همین دلیل، چنین کودکانی همواره ناراضی هستند، خیلی زود خسته می‌شوند، به حرف‌های دیگران گوش نمی‌‌دهند، شب‌ها کابوس می‌بینند و بدخواب، پُراشتها یا بی‌اشتها می‌شوند.

اگر فرزند تحریک‌پذیر و خسته به نظر می‌رسد، والدین باید برای درمان و پیشگیری از عوارض شدیدتر با روان‌شناس یا متخصص علوم‌تربیتی مشورت کرده و توصیه‌های او را به کار ببندند. از طرف دیگر، لازم است والدین سبک زندگی خویش را بازبینی کنند که شیوة زندگی‌شان برای فرزند پُرتکانه و پُرهیاهو نباشد. در صورتی که زندگی‌شان این‌گونه است، تغییر محیط و سبک زندگی می‌تواند بسیار مؤثر باشد. مثلاً بردن کودک به مهد یا سپردن او به پرستار یا اقامت چندروزه در خانة مادربزرگ از راهکارهای تغییر محیط و سبک زندگی است. با انجام این‌گونه کارها می‌توان آرامش و تغییر رفتار بادوام و مؤثری را برای فرزند به ارمغان آورد.